بازی مافیا
اگه از من بپرسند چرا مافیا بازی می کنی، میگم مافیا خود زندگی و کوچیک شده ی جامعه است. تو اون یاد می گیری حقیقت رو از دروغ تشخیص بدی. با بقیه تعامل کنی، تحلیل کنی، خوب صحبت کنی و … . (اگه نمی دونید مافیا چیه، می تونید روی اینجا کلیک کنید و مطالعه کنید.)
یادم میاد تو خوابگاه بازی رو یاد بچه ها می دادم. یه سریا بودند اون اوایل خیلی خجالتی بودند و همش فیری می دادند (یعنی می گفتند نمی خوایم صحبت کنیم حین بازی). بعد یه مدت که گذشت و مافیا بازی کردیم خودشون رو بخشی ار جمع می دونستند. نظرشون رو می دادند و از درست و غلط بودنش نمی ترسیدند. بعضی موقع ها نظر می دادند که فقط بگند ما بخشی از جمع هستیم و فعالانه حضور داریم. مافیا باعث می شه آدم ها بهم نزدیک تر بشند و راحت تر هم رو بپذیرند.
مافیا به ما یاد می ده جامعه متشکل شده از مجموعه آدم های متفاوت با دیدگاه های متنوع!
نقش مافیا در زنــــــدگی
مافیا به ما درس زندگی می ده. یاد می گیریم هم اعتماد کردن برای زندگی لازمه و هم اعتماد نکردن! همون قدر که اعتماد کردن می تونه مهلک باشه، اعتماد نکردن هم می تونه کار را خراب کنه. یاد می گیریم هم خودمون به صورت فردی باید خوب بازی کنیم و هم برای تیممون تلاش کنیم. خیلی موقع ها تیم از فرد مهم تره! متوجه میشی بعضی موقع ها برای نتیجه گرفتن، تشخیص فقط مهم نیست. یه بخش مهم کار اینه که باید بتونی بقیه رو قانع کنی.
بیشتر که بازی کنی می بینی اونی که دیروز دوستت بود، امروز دشمنته. اونی که دیروز دشمنت بوده امروز دوستت. آدم ها عوض می شند کاراشون و نقش هاشون و به طبع اون، رفتار ما هم باشون عوض میشه!
مافیا بازی می کنیم که عملکردمون در روابط بین فردی بهتر بشه. بهتر بتونیم کار تیمی انجام بدیم. تو تشخیص دوست های واقعی مون بهتر عمل کنیم و روابط با کیفیت تری داشته باشیم.
حقیقت
مافیا برای من مدت طولانی ای تفریح غالبم بود. کلی دوست جدید به این بهونه پیدا کردم. در کنار همه ی این ها کلی چیز یاد گرفتم. اگه بهم بگند مهم ترین نکته ای که از مافیا یاد گرفتی چیه؟ می گم حقیقت همیشه در مقابل چشم ما وجود داره! این ما هستیم که اون رو می بینیم یا چشممون رو به روی اون می بندیم و می گیم نه مهم نیست!
پلیر ها یا بازیکنان مافیا
این ما هستیم که به نقش ها هویت می دیم. مهم نیست قابلیت نقشمون چی باشه، باید خودمون خوب بازی کنیم. خیلی موقع ها بازی رو بازیکن هایی در میارند که نقششون شهروند ساده یا مافیای ساده است. داستان اینه که افراد به نقش ها ارزش می دند. بعضی نقش ها ممکنه امتیازاتی داشته باشند که مسیر درست رو براشون هموار تر کنه ولی شما با هر نقشی می تونی بهترین بازیکن باشی. یه معلم داشتیم می گفت هر شغلی که انتخاب می کنید، سعی کنید جزء دهک اول جامعه باشید. این طوری بازار کار و اینا مهم نیست، جامعه خودش میاد به سمت شما. شما به اون شغل ارزش می بخشید.
امید هست...
بعضی موقع ها خسته می شی ولی نباید نا امید شی. باید تا آخرین لحظه تلاشت رو بکنی. این جوری حداقل بعد بازی می تونی مثه ی گلادیاتور سرت رو بالا بگیری و بگی من همه ی زورم رو زدم. ایستاده مردن خیلی با شکوه تر از زانو زدنه! مافیا بهمون یاد می ده تنها راهی که به شکست منجر می شه، تلاش نکردنه!
تجربه ی مافیایی
بعد بازی وقتی همه چی تموم میشه، وقتی مشخص می شه همه چی، پرده ها که کنار می ره و حقیقت آشکار می شه، باید سعی کنی هر اتفاقی افتاد رو فراموش کنی. فقط یاد بگیری و تجربه کنی، تجربه هات رو بذاری زیر پات و بلند تر بایستی. نمی شه برگشت و گذشته رو تغییر داد ولی می شه سعی کرد حال و آینده ی بهتری ساخت.
اگه سؤالی در مورد مافیا دارید، می تونید با کلیک روی اینجا، جواب سؤالات احتمالیتون رو بگیرید.
شما چرا مافیا بازی می کنید؟ نقش مافیا تو زندگیتون چی بوده؟ شما چه دیدی نسبت به بازی مافیا دارید؟
دیدگاهتان را بنویسید