آموزش بازی نه مرسی

آموزش بازی نه مرسی! (!No Thanks)

نگاه کلی به بازی

یک کارت به رو در وسط میز قرار می گیرد. به نوبت، هر بازیکن باید تصمیم بگیرد: یا کارت را بردارد و جلوی خودش بگذارد و به او امتیاز منفی ای برابر با مقدار چاپ شده روی کارت می دهد یا با قرار دادن یکی از توکن های خود در کنار کارت، کارت را رد کند. نوبت بازی در جهت عقربه های ساعت است و بازیکن بعدی با همین تصمیم روبرو می شود: یا کارت (به همراه توکن هایی که در کنارش ممکن است وجود داشته باشد) را قبول کنید ، یا آن را رد کنید و یکی از توکن های خود را پرداخت کنید. این بازی تا زمانی ادامه می یابد که همه کارت ها کسی را پیدا کنند که حاضر به پذیرفتن آن باشد. بازیکنی که کمترین امتیاز منفی را دارد برنده می شود.

محتوای بازی

۳۳ کارت با شماره های ۳ تا ۳۵

۵۵ توکن بازی

کارت ها و توکن ها

هر کارت واحدی که بازیکن در مقابل خود دارد با توجه به عددی که نشان می دهد، امتیازات را محاسبه می کند. بنابراین ، ۷ به عنوان هفت امتیاز منفی ، ۱۵ با پانزده امتیاز منفی ، ۲۹ با بیست و نه امتیاز منفی و … به دست می آید.

مثال: ارسلان چهار کارت در مقابل خود دارد که در مجموع ۴۱ امتیاز منفی دارد. (۴ + ۶ + ۱۰ + ۲۱).

در توالی اعداد پیوسته، کمترین عدد توالی به عنوان امتیاز منفی شمرده می شود. به عنوان مثال، اگر بازیکنی ۸ و ۹ را مقابل خود داشته باشد، این دو کارت با هم فقط ۸ امتیاز منفی خواهند داشت. اگر کارت هایی با شماره های ۱۷ ، ۱۸ ، ۱۹ و ۲۰ داشته باشید، همه آنها با هم فقط ۱۷ امتیاز منفی در پی خواهند داشت.

توجه: دریافت توالی اعداد پیوسته بهتر از دریافت کارت های تکی است.

مثال: آریا در مجموع ۲۸ امتیاز در مقابل خود دارد: ۱۳ برای کارت تک ، و ۱۵ برای دنباله. اگر او بتواند ۱۴ را نیز بدست آورد، توالی پیوسته از ۱۳ تا ۱۶ را خواهد داشت که مجموع آنها فقط ۱۳ امتیاز منفی در پی دارد.

برای جلوگیری از برداشتن کارت، بازیکنی که نوبت آن است باید یک توکن بپردازد. بنابراین ، همیشه داشتن توکن های زیادی خوب است تا بتوانید کارت هایی را که نمی خواهید رد کنید. علاوه بر این، در پایان بازی، هر توکنی که دارید از کل امتیازات منفی شما کم می کند (امتیاز مثبت حساب می شود).

چیدمان

هر بازیکن ۱۱ توکن دریافت می کند. اگر فقط سه یا چهار بازیکن وجود داشته باشد، توکن هایی باقی می ماند که نیازی نیست و می توانید آنها را دوباره در جعبه قرار دهید. در طول بازی ، همه بازیکنان باید توکن های خود را در دست خود مخفی نگه دارند تا بازیکنان دیگر نتوانند آنها را ببینند.

کارت ها را بر بزنید، سپس ۲۴ کارت را به پشت و به عنوان یک دسته کارت در وسط میز قرار دهید. ۹ کارت باقیمانده برای این بازی لازم نیست و بدون اینکه بازیکنی به آنها نگاه کند، درون جعبه قرار می گیرند.

نحوه ی بازی

به طور تصادفی مشخص کنید کدام بازیکن بازی را شروع می کند. آن بازیکن کارت بالای دسته ی کارت را برگردانده و آن را رو به رو در کنار دسته کارت قرار می دهد. سپس او مجبور است:

یا کارت را بردارد و جلوی خودش بگذارد. ( به رو )
یا آن را رد کند و یکی از توکن هایش را کنار کارت بگذارد.

اگر بازیکن کارت را رد کند، نوبت نفر سمت چپ او می شود. آن بازیکن با همان تصمیم روبرو می شود: یا کارت (و توکن) را بردارد، یا آن را رد کند و یکی از توکن های خود را پرداخت کند. به این ترتیب بازی با چرخش در جهت عقربه های ساعت ادامه می یابد. هر بازیکن در نوبت خود تصمیم می گیرد که آیا کارت (و تمام توکن های کنار آن) را بردارد، یا آن را رد کند و یکی از توکن های خود را به کارت اضافه کند. وقتی سرانجام یک بازیکن تصمیم گرفت کارت را (و تمام تراشه های کنار آن) را بردارد، آن را جلوی خودش قرار می دهد و توکن ها را در دست می گیرد. پس از آن، این بازیکن کارت بعدی دسته کارت را برمی گرداند. همانطور که در بالا توضیح داده شد، او باید تصمیم بگیرد که کارت را بردارد یا آن را رد کند و یک تراشه پرداخت کند.

اگر او رد کند ، نوبت به بازی و تصمیم برای قبول یا عدم پذیرش کارت، دوباره به نفر سمت چپ او می رسد و … . غالباً، بازیکنان چندین برداشتن کارت را رد می کنند، به طوری که تعداد توکن های کنار کارت کاملاً زیاد می شود. این کاملا خوب است و در واقع، این یک جنبه جالب از بازی است.

مثال: سورنا کارت رویی دسته ی کارت را بر می گرداند. عدد ۱۱ را نشان می دهد. چون که این کارت به سورنا ۱۱ امتیاز منفی می دهد، او آن را رد می کند و یکی از توکن های خود را کنار آن می گذارد. سهیل نیز رد می کند و یکی از توکن های خود را اضافه می کند. سارا، ترجیح می دهد توکن های خود را ذخیره کند، بنابراین کارت را می پذیرد. او یازده را جلوی خودش قرار می دهد به رو و دو توکن کنار آن را در دست می گیرد. سپس ، سارا کارت رویی را برمی گرداند که ۱۶ است. سارا می تواند کارت را بلافاصله بردارد، اما این به او ۱۶ امتیاز منفی دیگر می دهد. او کارت را رد می کند و یکی از توکن های خود را در کنار آن قرار می دهد. سپس بازی ادامه می یابد.

توجه: برای اینکه همه بازیکنان بتوانند ببینند چه کسی چند امتیاز دارد، توالی های پیوسته باید با کارت هایی که همپوشانی دارند، از کارتهای تک جدا شوند. تمام مقادیر کارت باید در هر زمان از بازی به وضوح قابل مشاهده باشند. بازی به همین ترتیب ادامه می یابد تا تمام کارت های دسته ی کارت ها تمام شود. به محض اینکه آخرین کارت دسته کارت، بازیکنی را پیدا کرد که آن را قبول کند، بازی پایان می یابد و امتیازات نهایی محاسبه می شود.

پایان بازی

بعد از اینکه ۲۴ کارت صاحب پیدا کردند، هر بازیکن امتیاز نهایی خود را با جمع کردن مقادیر تمام کارت های منفرد خود، به علاوه پایین ترین کارت هر دنباله عددی پیوسته که در مقابلش است، محاسبه می کند. از مجموع، تعداد توکن های موجود را کم می کند. واقعاً خیلی ساده است!

مثال: در پایان بازی ، سارا سه کارت منفرد و دو توالی در مقابلش دارد. با هم، آنها ۵۹ امتیاز منفی می شوند. (۵۹=۳ + ۷ + ۱۰ + ۱۴ + ۲۵). وی از این ۸ توکن باقی مانده را برای محاسبه نمره نهایی که ۵۱ می شود، کم می کند. (۵۱=۸-۵۹)

بازیکنی که کمترین امتیاز نهایی یعنی کمترین امتیاز منفی را داشته باشد، در این بازی برنده می شود.

اشتراک‌گذاری

بازی نه مرسی نوشته قبل

آموزش بازی اوبانگو نوشته بعد

محمد جواهری

دقیقا یادم نمیاد اولین بازی رومیزی رو که بازی کردم چند ساله بودم، اما فکر میکنم حدودا 12،13 ساله بودم که به بقیه بازی یاد می دادم. اون موقع ها اعتقاد داشتم هر کی شطرنج بلد باشه، بقیه ی بازی های فکری رو هم بهتر بازی می کنه! از طرف شهرداری تو برنامه های مختلف سعی می کردم از بازی ها برای مردم بگم و ی تعداد بازی یادشون بدم. گذشت و گذشت و گذشت و الان بهم می گند روانشناس! تو دو تا از بهترین دانشگاه های ایران درس خوندم و کلی چیز یاد گرفتم . تو تمام این مدت این علاقه به بازی و خصوصا بازی های رومیزی کنارم موند. عاشق بازی مافیام و حس می کنم تو بازی های رومیزی و مافیا خیلی خوبم، ادعا نمی کنم که می برم ولی مطئنم وقتی باهام بازی می کنید بهتون خوش میگذره. اسکیپ روم یا اتاق فرار رو هم خیلی دوست دارم، کلا با هر چیزی که توش خودم رو به چالش بکشم حال می کنم. بازی رومیزی همیشه بهونه ای بوده که کمک کنه کنار کسایی که دوستشون دارم بهمون خوش بگذره. همین دوستایی که اینجا درباره شون می خونید و کل دوست دیگه که اینجا نیستند به همین بهونه وارد زندگیم شدند. قرار اینجا یاد بگیریم چطوری بازی کنیم، چطوری زندگی کنیم وچطوری تعامل کنیم با بقیه، همش به بهونه ی بازی رومیزی!