راهنمای بازی no thanks

نه مرسی! (۲۰۰۴)

امتیاز
۷٫۳

نه مرسی یک بازی خانوادگی و فان هست که در آن قدرت ریسک طلبی و محاسبه ی شما و حریفانتان به چالش کشیده می شود. حذف تعدادی از کارت ها در ابتدای کار و اضافه کردن عامل شانس به بازی، زیبایی، هیجان و ریسک بازی راچند برابر کرده است.

تعداد بازیکن
۲ نفره
۱۵-۲۰دقیقه
شرایط سنی بازی
۸+ سال
۱٫۶۸ از ۵

طراح بازی: تورستن گیملر

نوع بازی: خانوادگی

درحال ارسال
امتیاز دهی کاربران
۰ (از ۰ رای)

نه مرسی یک بازی خانوادگی و فان هست که در آن قدرت ریسک طلبی و محاسبه ی شما و حریفانتان به چالش کشیده می شود. حذف تعدادی از کارت ها در ابتدای کار و اضافه کردن عامل شانس به بازی، زیبایی، هیجان و ریسک بازی راچند برابر کرده است.

یادگیری این بازی سریع است که آن را برای افراد تازه اشنا شده با بردگیم جذاب می کند و پیشنهاد خوبی برای شروع بردگیم به افرادی است که تجربه ی بردگیم ندارند. این بازی برای جمع های دوستانه سرگرم کننده بوده و افراد به راحتی با آن درگیر می شوند.

توضیح بازیتوضیح بازی:

نه مرسی! یک بازی کارتی است که در عین سادگی جذاب نیز طراحی شده است. قوانین ساده است. در هر نوبت، بازیکنان دو گزینه دارند: یکی از تراشه(توکن) های خود را بازی کنند تا از برداشتن کارت جلوگیری کنند، یا کارت را بردارند و به رو مقابلشان بگذارند (همراه با توکن هایی که قبلاً روی آن کارت بازی شده اند) و کارت بعدی را رو کنند.  با این حال ، انتخاب ها چندان آسان نیستند زیرا بازیکنان برای کسب کمترین امتیاز منفی در پایان بازی رقابت می کنند. دسته ی کارت ها از ۳ تا ۳۵ شماره گذاری شده است که هر کارت امتیاز منفی برابر با ارزش اسمی آن دارد.اگر دو یا چند کارت متوالی باشند، فقط به ازای کمترین عدد توالی امتیاز منفی ر پی خواهند داشت.دقت داشته باشید که قبل از شروع ، ۹ کارت از روی دسته کارت برداشته می شود، بنابراین مراقب اتصالات باشید. هر تراشه ۱ امتیاز مثبت دارد ، اما با اجازه دادن به شما برای جلوگیری از برداشتن آن کارت، می توانند ارزش بیشتری داشته باشند. نسخه های اول بازی را تا ۵ نفره می شد بازی کرد، اما نسخه ۲۰۱۱ تا ۷ بازیکن پشتیبانی می کند.

بوردگیم نه مرسی

مکانیسم بازیمکانیسم‌ها در بازی نه مرسی:

افتخارات بازیمهم ترین افتخارات:

۲۰۰۶ نامزد بهترین بازی دورهمی گلدن گیک (Golden Geek)

2005 بازی توصیه شده ی اشپیل

دانلود فایل های بازی:

اشتراک‌گذاری

دقیقا یادم نمیاد اولین بازی رومیزی رو که بازی کردم چند ساله بودم، اما فکر میکنم حدودا 12،13 ساله بودم که به بقیه بازی یاد می دادم. اون موقع ها اعتقاد داشتم هر کی شطرنج بلد باشه، بقیه ی بازی های فکری رو هم بهتر بازی می کنه! از طرف شهرداری تو برنامه های مختلف سعی می کردم از بازی ها برای مردم بگم و ی تعداد بازی یادشون بدم. گذشت و گذشت و گذشت و الان بهم می گند روانشناس! تو دو تا از بهترین دانشگاه های ایران درس خوندم و کلی چیز یاد گرفتم . تو تمام این مدت این علاقه به بازی و خصوصا بازی های رومیزی کنارم موند. عاشق بازی مافیام و حس می کنم تو بازی های رومیزی و مافیا خیلی خوبم، ادعا نمی کنم که می برم ولی مطئنم وقتی باهام بازی می کنید بهتون خوش میگذره. اسکیپ روم یا اتاق فرار رو هم خیلی دوست دارم، کلا با هر چیزی که توش خودم رو به چالش بکشم حال می کنم. بازی رومیزی همیشه بهونه ای بوده که کمک کنه کنار کسایی که دوستشون دارم بهمون خوش بگذره. همین دوستایی که اینجا درباره شون می خونید و کل دوست دیگه که اینجا نیستند به همین بهونه وارد زندگیم شدند. قرار اینجا یاد بگیریم چطوری بازی کنیم، چطوری زندگی کنیم وچطوری تعامل کنیم با بقیه، همش به بهونه ی بازی رومیزی!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *